12 Ekim 2009 Pazartesi

The Weekend

Nihayet bitti!!

Bir gün gelip de haftasonun biteceğine sevineceğimi söyleseler, "de git, bu nasıl saçma bir önermedir" derdim ama boşuna dememiş büyüklerimiz "büyük konuşma" diye.
Hayat yaşatıyor insana; nasıl mı, aynen şöyle....

12 aylık, azı dişi patlamak üzere, burnu akıp öksüren, ne istediğini bilmeyen, kucaktan inmemek için sürekli vızıldayan, ıh ıh ıh diye her şeyi gösterip salise hızıyla bir diğerine geçen, yürürken düşünce yaygarayı basan, kahkahalarla oyun oynarken aniden bağırıp ağlamaya başlayan, altını açarken sanki kendisine işkence yapıyormuşuzcasına ortalığı birbirine katan, yatağına yatırdığınız anda kendini yatağın iskeletlerine çarpıp duran, gece defalarca uyanıp, yatağında oturup yarım saat hiç durmadan ağlayabilen, ne kucakta, ne yatakta durabilen....bir ufaklığınız varsa, haftasonunun bitip Pazartesi'nin gelmesine ancak ve ancak sevinebilirsiniz.
Hatta ofise koşa koşa gidersiniz oh be biraz dinlenebileceğim diye....

Yarabbi ne büyük sabır, hoşgörü, anlayış, empati, şefkat, emek... gerektiren bir şeymiş bu çocuk yetiştirmek. Yani ne diye 35 yaşında doğurduğuma şaşmamak gerek, bu kadar ertelememin varmış bir sebebi...28 yaşındaki ben bu meziyetlerin hangi birini yüzde kaç oranında tezahür ettirebilirdi, hiç bilemiyorum.... O zamanlar varsa yoksa BEN, varsa yoksa KENDİ önceliklerim!
Şimdi önce ÇOCUK, sonra ev, en son kendim ama bu da bir yere kadar işliyor(en azından bende) sonra benim kendi dengelerim şaşmaya başlayınca her şey alt üst olup hepimizin hayatı kayıyor...Onun için mümkün olduğunca KENDİM'i de unutmamaya çalışıyorum. Acayip kompleks bir konu bu: annelik kimliği & kadın kimliği & sosyal kimlik arasındaki DENGE. Özellikle çocuklar küçükken bu kimliklerin sınırları falan kalmıyor sanırım, hepsi birbirinin içine girip çıkıyor, kimi yerde eriyor, kimi yerde baskınlaşıyor, girift bir süreç ama sübjektif tabii. Herkes farklı yaşıyor olabilir ve herkesin realitesine saygı duymak gerekir.

Ben "normal" bir tip olmadığım için yaşadıklarım da hiçbir zaman "normal" olmuyor.
Artık inanıyorum, ben bir uzaylıyım!!!!! :)))))

2 yorum:

  1. :) cok iyi anliyorum, sabir.. hepsi gececek ve gectiginde bu gunleri deli gibi ozleyeceksiniz. Benim kendimi yetersiz, sabirsiz, yorgun hissettigimde okudugum bir yazi var, belki siz de seversiniz:

    http://www.messagefrommasters.com/Shiva-Shakti/My_duty_as_a_Mother.htm

    YanıtlaSil
  2. Çok teşekkür ederim. Günüme ayrı bir renk kattınız yorumlarınızla....

    Hemen okudum ve print ettim. Bir süre gözümün önünde tutmak istiyorum.

    Çocuk yetiştirirken insan hakikaten yeniden doğuyor.

    Virginia Satir'in "İnsan Yaratmak" ve A.S.Neill'in "Özgürlük Okulu" isimli kitabını okumuş muydunuz? İnsan ve çocuk üzerine, var olan sözde bilgilerimi yerle bir etmiş müthiş iki yapıttır.

    Osho da bana tekrar onları hatırlattı.

    Çok teşekkür ederim.

    YanıtlaSil